Giotto di Bondone, Pocałunek Judasza albo Pojmanie Chrystusa, fresk, 1304-1306, Capella degli Scrovegni, Padwa.
Giotto przedstawił moment po złożeniu pocałunku przez Judasza. Pocałunek symbolizuje na ogół przyjaźń tutaj zostaje zamieniony w znak zdrady. Na fresku widzimy chwilę napięcia podczas spotkania się dwóch spoglądających na siebie postaci: Chrystusa i zdrajcy Judasza. Według Ewangelii Judasz wskazał Chrystusa żołnierzom całując go.
Postać Jezusa otaczają żołnierze, a ich czarne hełmy tworzą jakby symboliczne „kajdany” wokół jego głowy. Dodatkowo Chrystus skrępowany jest żółtymi szatami Judasza.
W scenie, po lewej stronie, rozgrywa się epizod pojmania. Dostrzegamy Piotra i żołnierza Malchosa, któremu według Biblii Piotr obciął ucho w niecodziennym dlań przypływie agresji i wściekłości. Chrystus uleczył rannego przestrzegając tym samym, że kto mieczem wojuje, od miecza zginie.
Wrogi tłum postaci z agresją i nienawiścią spoglada na Chrystusa. Zwłaszcza twarz Judasza cechuje brzydota. Zgodnie z estetyką średniowieczną to zło i grzech odbijają się piętnem na ludzkich obliczach.
Kompozycję przedstawienia Giotto zbudował w oparciu o skosy. Linia skośna pozwala na ukazanie postaci Jezusa jako biernej i w sytuacji bez wyjścia. Jego głowa znajduje się powyżej głowy Judasza i to sprawia iż staje się on postacia dominującą. Stanowi symbol dominującego Zbawiciela.
W spojrzeniu Chrystusa nie widać obojętności czy odrazy, lecz pokorę i współczucie wobec zdrajcy. Giotto poprzez ukazanie w ten sposób Chrystusa czyni niezawodny symbol moralnej pewności wobec fałszu, nienawiści i zdrady.
Cykl fresków w Capella degli Scrovegni to jedno z najważniejszych dzieł sztuki Zachodu. Fresk Pojmanie Chrystusa umieszczony jest na ścianie południowej.
jedna sztuka 