Szekspir – jedna sztuka

John Everett Millais, jeden z najsłynniejszych przedstawicieli Bractwa Prerafaelitów w roku 1851-52 namalował jeden z najbardziej znanych obrazów tej grupy „Ofelia”.

Źródło inspiracji do tego przedstawienia stanowi dzieło Szekspira, w tym wypadku scena z Hamleta, w której Ofelia po śmierci swojego ojca zabitego przez jej ukochanego rzuca się do rzeki.
Millais malując według szekspirowskiego opisu podkreślił obłęd rozpaczy dziewczyny malując kwiaty w jej otoczeniu wręcz z botaniczą dokładnością, będące przykładami z wiktoriańskiej mowy kwiatów i podkreślając tym samym ich symboliczne znaczenie w całym przedstawieniu. Bratki jako symbol miłości bez wzajemności, pokrzywę jako cierpienie, stokrotki – niewinność, fiołki symbolizujące wierność, miłek jesienny oddający nastrój smutku oraz niezapominajki i maki jako symbol śmierci.
Po prawej stronie namalował listowie układające się w zarys czaszki, co nie tylko nawiązuje do śmierci Ofelii ale również do sceny z Hamleta rozgrywającej sie na cmentarzu gdzie Hamlet trzyma czaszkę Yoricka. Charakterystyczna dbałośc o szczegóły, pietyzm detali, poetycka symbolika to główne cechy stylu Prerafaelitów. U Millais`a nie dotyczy to jedynie natury ale również samego przygotowania obrazu. Całe przedstawienie było od poczatku dokładnie zaplanowane i namalowane z wielką starannością. Artysta spędził cztery miesiące nad rzeką Hogsmill w Surrey gdzie dopracowywał tło, a ponad to zaprosił do współpracy modelkę, którą była Elizabeth Siddal, przyszła żona Dantego Gabriela Rossettiego (angielski poeta, malarz i tłumacz, założył Bractwo Prerafaelitów w 1848 roku).
Dziewczyna całymi tygodniami pozowała w wannie napełnionej wodą i podgrzewanej od dołu lampami poświęcając się dla sztuki.
To chyba obecnie najbardziej znany i rozpowszechniony obraz Prerafaelitów, namalowany w czasach kiedy to całe bractwo znajdowało sie u szczytu sławy.

John Everett Millais, Ofelia, 1851–52, Tate Britain.